MG MGB

Pas in 1995 werd de MGB vervangen door de MGF, al dient gezegd te worden dat de RV8 van januari 1994 tot maart 1996 ook ten dele verder ging op het succesverhaal van de MGB. Ten tijde van diens lancering had MG nog volgende modellen in het assortiment; de Magnette, de Midget en de 1100.

In totaal zouden er meer dan een half miljoen MGB’s verkocht worden, wat het lang tot de meest verkochte cabriolet maakte tot de Mazda MX-5 de fakkel overnam. Ere wie ere toekomt, de Japanse ingenieurs hebben er nooit een geheim van gemaakt dat hun MX-5 gebaseerd was op het succesverhaal van de MGB.

Goede redenen

• Een van de betere Britse auto’s voor liefhebbers van de glorie van een autoindustrie die inmiddels zeer klein is geworden.
• Prima motoren voor een auto van dit gewicht, je komt snel vooruit.
• Qua wegligging is de MGB ook noemenswaardig, wat in combinatie met de snelheid die je kunt opbouwen leidt tot een prima rijervaring.

Belangrijke gegevens

Motoren

Alle MGB's, met uitzondering van de latere V8-modellen, kregen een B-Series-motor van BMW onder de kap. Deze motor was een opgeboorde en doorontwikkelde variant van de motor die in de MGA werd gebruikt. De cilinderinhoud werd vergroot van 1.622 naar 1.798 cc. De eerdere auto's gebruikten een krukas met drie hoofdlagers, 18G-serie. In februari 1964 werd positieve carterademhaling geïntroduceerd en veranderde het motorvoorvoegsel in 18GA, tot oktober 1964, toen een ontwerp met vijf lagers van de krukas werd geïntroduceerd, werd het motorvoorvoegsel 18GB. Het vermogen werd geschat op 95 netto pk op auto's met zowel vijf hoofdlagers als eerdere auto's met drie lagers. Alle MGB’s van 1963 tot 1974 kregen twee SU carburatoren met een diameter van 38mm. Amerikaanse modellen kregen een enkele Stromberg met een diameter van 44mm gemonteerd. Deze dichtgedraaide motor, en voornamelijk diens katalysator, veroorzaakte problemen door barsten in het in- en uitlaatspruitstuk met een kortere levensduur tot gevolg.

Afmetingen

De MGB was een klein (tweezits) sportwagentje en was slechts 3.886mm in lengte (150mm meer dan een Spitfire) , 1.524mm in breedte en 1.238mm in hoogte. De wielbasis bedroeg 2.312mm. In elke dimensie was de MGB dus iets groter dan zijn rivaal bij Triumph de Spitfire. De Amerikaanse/latere modellen met rubberen bumpers waren 30mm langer en 60mm hoger.

Varianten

In totaal werd de MGB over zijn productietijd van 18 jaren in verschillende varianten en speciale edities gebouwd. De eerste die uitkwam was de MGB in roadster vorm. Drie jaar na de introductie volgde de MG B GT. Deze versie werd ook wel eens met een knipoog “ a poor man’s Aston Martin” genoemd.

In 1967, tot 1969, begon MG te experimenteren met een zescilinder in dezelfde carrosserieën. Een aanpassing aan het rijgestel die een slechtere baanligging gaf en de zwaardere motor maakten dat de pers geen fan was van de MGC. Mede hierdoor trok BMC al na 2 jaar de stekker uit de MGC. Tegenwoordig is dit rijgedrag perfect te counteren door een andere afstelling en de juiste soort banden.

Prijzen

In de regel geldt: hoe later de MGB, hoe minder waardevol, en roadsters zijn meer waard dan GT's. Veel MGB’s kregen door de jaren heen een aantal persoonlijke aanpassingen, originaliteit blijft echter nog steeds een belangrijke parameter. Het is niet verwonderlijk dat de V8-aangedreven MGB hier qua waarden de belangrijkste auto is; het vermogen en koppel trekt aan waardoor ook de prijzen hier een positieve trend kennen. De allerbeste eerste generatie (Mk1) roadsters (1962-67) kunnen nu tot €25.000 opbrengen, terwijl bruikbare klusprojecten vanaf ongeveer €7000 kunnen worden gevonden. Latere Mk3's (1972-79) zijn de beste trade-off als je chromen bumpers wilt, vanaf €6.000 vind je een restauratieproject. Dit soort projecten waar veel aan moet gebeuren zijn mogelijk voor minder te vinden, hoewel deze auto's meer investeringen vergen dan de aankoop van een goed exemplaar kost.

Design

Exterieur

De lijn van de MGB is zuinig speels en mogelijk het oervoorbeeld van een roadster. Ze zien er het mooist uit met de chromen bumpers. De GT met een open dak ziet er ook mooi ontworpen uit.

Interieur

Wind-up ramen waren standaard en een comfortabele bestuurderscabine bood veel beenruimte. Achter de stoelen was een hoedenplank aangebracht. Hiermee is de MGB een heerlijke daily driver voor kleine afstanden.

Veiligheid

Qua veiligheid zijn dit soort oldtimers ietwat riskant. Een auto als de MGB komt uit de tijd voor de airbag, om over nieuwere veiligheidsopties (en rijhulp) nog maar te zwijgen. De kreukelzone is ook miniem, dit is een kleine auto, en daarnaast heeft de cabrioversie geen rolbeugel. Al met al niet een auto om mee in een ongeluk verzeild te raken, zeker niet bij hogere snelheden.

Alternatieven

Wie op zoek is naar een Britse auto uit deze periode met vergelijkbare kwaliteiten kan bijvoorbeeld bij de Triumph Spitfire terecht. Beide auto’s tappen qua imago uit hetzelfde vaatje. Voor liefhebbers van de (betaalbare) cabriolet is de Mazda MX-5 een goede optie, de auto toont iets minder z’n leeftijd omdat het model jonger is, maar is qua ontwerp op te vatten als een ode aan de MGB van weleer.