De Schwalbe van Simson kent iedereen. Deze brommer eigenlijk een combinatie tussen brommer en scooter uit de voormalige DDR had de helft van de burgers van een heel land mobiel gemaakt. De andere helft reed in een Trabant.
Maar Simson produceerde meer dan alleen de Schwalbe. Het traditionele bedrijf uit Suhl (Ertsgebergte) werd in 1856 als wapensmid opgericht. In 1896 begon Simson met de productie van fietsen. Dat waren niet meer dan kopieën van de Engelse fietsenfabrikant Rover (de 100 jaar later door BMW overgenomen autofabrikant). De Rover kopieën uit het Ertsgebergte waren kwalitatief goed, het economische succes liet niet lang op zich wachten. In 1912 verscheen na enige aanloopmoeilijkheden de eerste personenauto. Ook wapens werden natuurlijk nog steeds in grote hoeveelheden geproduceerd. De autoproductie werd in 1934 beëindigd.
De eerste brommers van Simson
De eerste tweewielers ontstonden na de Tweede Wereldoorlog onder Russische bezetting. Tegenwoordig is hij erg geliefd als oldtimer: de Simson (AWO) 425, een degelijke viertakt motorfiets. De fabrikant uit Suhl zag haar toekomst echter in de productie van brommers. De volksbrommers moesten goedkoop, zuinig en betrouwbaar zijn. En dat waren ze ook. Ze waren niks om mee op te scheppen, te pralen, flaneren of imponeren. Het waren gewoon eenvoudige voertuigen voor het transport van één tot twee personen en meer of minder bagage.
De Simson SR 1 en de Schwalbe
De eerste Simson brommer, de SR 1 uit 1955, had een handschakeling met twee versnellingen en een bescheiden vermogen van 1,3 pk. Maar de brommer beantwoorde aan zijn doel en kon indien gewenst maximaal 40 kilometer per uur halen. In 1964 gaf Simson haar nieuwe modellen naast hun typebenaming ook een vogelnaam. Zo ontstond de Schwalbe (zwaluw), de beroemdste brommer van Simson. De typebenaming van deze brommer is Simson KR51. Ook vandaag zie je nog duizenden exemplaren van de Schwalbe op straat, geliefd en zorgvuldig onderhouden door hun eigenaren. De Schwalbe is robuust. Hij kan vuil, blubber, regen, overbelading, extreme temperaturen en ook zeer lange afstanden aan (zoals tours door bijvoorbeeld de Sahara hebben bewezen). De beroemde vogel uit Suhl werd tot 1986 gebouwd. Tegen het einde van zijn bouwperiode had hij een vermogen van bijna vier pk en haalde hij een maximumsnelheid van 60 km/u.
Maar wie bij de naam Simson alleen maar aan de Schwalbe denkt, doet de andere scooters van het merk onrecht aan. De Spatz, Star, Sperber en Habicht waren kwalitatief gezien net zo goed, alleen minder beroemd. De snelste 50cc scooter was de von 1966 tot 1972 gebouwde Simson Sperber. Deze bereikte maximaal 75 km/u.
Simson vandaag
Na de hereniging probeerde Simson te overleven met tamelijk moderne tweewielers. De fabrikant uit Suhl kreeg met gelijksoortige moeilijkheden te kampen als motorfietsfabrikant MZ. Beide bedrijven produceerden betrouwbare en zuinige motorvoertuigen. De tijdgeest keerde zich echter tegen Simson en MZ. Het grillige uiterlijk en de compleet op zuinigheid ontworpen constructie van de Simson brommers was na 1990 zowel in Oost- als in West-Duitsland geen succes. Er was juist vraag naar zware motorvoertuigen met een hoog prestatievermogen. Honda, Yamaha, Kawasaki, Suzuki en BMW waren de succesvollere producenten. Simson brommers werden lachend bekeken of zelfs belachelijk gemaakt. Desondanks probeerde Simson een nieuwe start te maken met tamelijk moderne 125cc motorfietsen. Deze hadden een prestatievermogen van maximaal 14 pk en haalden meer dan 100 km/u. Maar ondanks dat hadden ze geen kans tegen een relatief goedkope, maar wel meer dan 100 pk krachtige Japanse motorfiets die in massaproductie geproduceerd werd. Het jaar 2002 betekende het definitieve einde voor Simson. Maar motorfietsen en brommers van Simson kunnen echter nog steeds tweedehands gekocht worden. Het kopen van een tweedehands Simson brommer is vooral interessant voor mensen met een wat kleinere portemonnee en hobbyisten die graag aan hun brommer sleutelen. Als cultobject trekt de Schwalbe in ieder geval veel aandacht op straat.
