In moderne auto’s is rembekrachtiging standaard. Zonder dit systeem zou je bij een noodstop flink hard op het pedaal moeten trappen om voldoende remkracht te genereren. Dankzij de rembekrachtiger wordt jouw voetdruk versterkt met behulp van onderdruk of, bij elektrische systemen, hydraulische of elektrische hulp.
De rembekrachtiger zorgt er dus voor dat remmen minder fysieke inspanning vergt en tegelijk krachtiger en sneller gebeurt. Zeker in noodsituaties maakt dat een groot verschil. Veel auto's zijn daarnaast uitgerust met remassistent: een systeem dat herkent wanneer je in paniek remt en dan automatisch extra kracht toevoegt via de bekrachtiger. Kortom: rembekrachtiging verhoogt de veiligheid en het comfort. Zonder zou elke remactie veel vermoeiender zijn — en zou de kans op een aanrijding bij plots remmen toenemen.
De klassieke rembekrachtiger werkt met onderdruk. Die onderdruk ontstaat via het inlaatspruitstuk van de motor (bij benzinemotoren) of via een vacuümpomp (bij diesels en moderne auto’s). Die onderdruk wordt gebruikt om in een gesloten kamer het drukverschil op te bouwen dat nodig is om jouw pedaaldruk te versterken. Zodra je het rempedaal intrapt, opent een klep in de rembekrachtiger. De onderdruk helpt dan mee om de hoofdremcilinder aan te sturen. Daardoor hoef je zelf veel minder kracht te zetten voor hetzelfde remresultaat.
Bij elektrische auto's en sommige hybrides werkt dit anders. Daar gebruikt men elektrische of hydraulische pompen voor bekrachtiging. De werking blijft in essentie gelijk: jouw voetdruk wordt elektronisch of hydraulisch ondersteund. Belangrijk: de rembekrachtiger versterkt alleen de kracht die jij al uitoefent. Het is dus geen automatisch remsysteem, maar een versterker van je eigen actie.
Hoewel de begrippen vaak door elkaar gebruikt worden, zijn remassistent en rembekrachtiger niet hetzelfde. De rembekrachtiger helpt je om krachtiger te remmen wanneer je op het pedaal drukt. De remassistent daarentegen herkent een noodsituatie — bijvoorbeeld als je het pedaal snel en abrupt intrapt — en verhoogt automatisch de remdruk, zelfs als je dat zelf niet volledig doet.
De remassistent maakt dus gebruik van de rembekrachtiging, maar treedt pas in werking bij plotseling remmen. Het doel is om bij paniekreacties alsnog maximale remkracht te genereren, zelfs als de bestuurder niet stevig genoeg remt. Steeds meer auto’s zijn tegenwoordig uitgerust met een elektronische remassistent, die bovendien samenwerkt met systemen zoals adaptieve cruise control of botswaarschuwing. In sommige gevallen grijpt het systeem zelfs in vóórdat jij het rempedaal aanraakt.
Een rembekrachtiger is ontworpen om lang mee te gaan — vaak net zo lang als de auto zelf. Toch kan slijtage optreden, vooral bij auto’s die veel korte ritten maken of ouder zijn dan vijftien jaar. Onderhoud is zelden nodig, maar controle tijdens een grote beurt is wel aan te raden. De garage kan dan het vacuümsysteem controleren op lekkage en de algemene werking van de rembekrachtiging testen. Door tijdig in te grijpen bij vage klachten of een veranderd remgevoel voorkom je dat je straks met een versleten of defecte rembekrachtiger op pad gaat.
Als een rembekrachtiger kapot is, merk je dat meestal vrij snel. De pedaaldruk verandert en het remgevoel voelt onnatuurlijk. Hier zijn de meest voorkomende symptomen:
Deze symptomen wijzen vaak op een defect in het systeem. Soms is het een lek in de slang, soms de rembekrachtiger zelf en in andere gevallen de pomp. Blijf er niet mee doorrijden — naast onveilig is het ook slecht voor je remsysteem als geheel.
Een rembekrachtiger testen is relatief eenvoudig en kun je zelfs thuis al indicatief uitvoeren. Zet de motor uit en trap het rempedaal een paar keer in. Het pedaal moet na een paar keer intrappen steeds stroever aanvoelen. Houd het pedaal dan ingedrukt en start de motor. Als de rembekrachtiger goed werkt, zakt het pedaal iets naar beneden omdat de onderdruk wordt opgebouwd. Gebeurt dat niet? Dan werkt de rembekrachtiging mogelijk niet goed.
Dit is slechts een indicatie. Voor een grondige controle is het verstandig om een garage in te schakelen. Die kan ook testen op vacuümlekkage, de werking van de vacuümpomp controleren en het remsysteem uitlezen op foutcodes. Daarnaast kan een garage via metingen in het vacuümcircuit bepalen of het drukverschil correct wordt opgebouwd. Bij elektrische systemen wordt gecontroleerd of de pomp en de elektrische aansturing correct functioneren.
Een rembekrachtiger vervangen is meestal pas nodig als het onderdeel defect is en niet meer goed werkt. Meestal gaat het om slijtage aan interne rubbers of membranen die de onderdruk moeten vasthouden. In sommige gevallen is het vacuümreservoir of de slang de boosdoener en volstaat vervanging daarvan.
Het vervangen van een rembekrachtiger is geen eenvoudige klus. Vaak moet het hele onderdeel worden losgekoppeld van de hoofdremcilinder en het remsysteem, wat nauwkeurigheid vereist. Bij elektrische systemen kan het nog complexer zijn, omdat die onderdeel uitmaken van een breder netwerk van rijhulpsystemen. Laat bij vervanging altijd ook de werking van de remmen zelf controleren. Een slecht functionerende rembekrachtiger kan na verloop van tijd ook schade veroorzaken aan de hoofdremcilinder of het ABS-systeem.
De kosten voor een rembekrachtiger vervangen lopen uiteen, afhankelijk van je auto en het type systeem. Reken op enkele honderden euro’s voor alleen het onderdeel, exclusief montage.
