De kenmerken van een supermotard
Supermotards zijn een verderontwikkeling van enduro- en crossmotoren die ook gebruikt worden om wedstrijden mee te rijden. Deze wedstrijden vinden doorgaans plaats op kleine, afgebakende circuits. Supermotards zijn meestal eencilindermodellen, soms ook tweecilindermodellen, met een cilinderinhoud tussen 125 cm³ en 700 cm³. Anders als bij enduro- en crossmotoren beschikt een supermotard over relatief brede velgen (tot 3,50, c.q. 6 inch) bij een iets kleinere wielomvang (normaalgesproken 16,5 of 17 inch). Bovendien worden supermotards ook vaak met slicks uitgerust. Deze profielloze banden zijn vooral geschikt om bij droog weer mee te rijden. Verdere kenmerken van de supermotard zijn de kortere vering en de sterke voorwielremmen, waarbij niet zelden ook de voorste offroad spatborden verkort zijn.
Het begin: de supermotard als Parijse stadsmotorfiets
Net als bij de meeste andere types terreinmotorfietsen werd ook de supermotard aan het begin van zijn bestaansgeschiedenis niet standaard geproduceerd, maar door fervente hobbyisten geschapen. Dit werd gedaan met motorfietsen uit andere motorfietscategorieën, in eerste instantie met enduromotoren. Maar de motoren werden niet aangepast om ze te verbeteren voor de racesport, wat je wel zou denken. De supermotards begonnen hun carrière als stadsmotorfietsen. Oorspronkelijk moesten ze met hun kleinere bandengrootte het voortbewegen in de smalle en druk bereden straten van Parijs vergemakkelijken. Supermotards zijn dan ook een Franse uitvinding uit de jaren 80.
De verderontwikkeling van de supermotard in de racesport
De supermotard vond echter al snel talrijke aanhangers in de racesport. De motorfietsindustrie wist hier slim gebruik van te maken en zo werden supermotards ook al snel in serie geproduceerd. Het Japanse bedrijf Yamaha leverde met de in 1988 gebouwde TDR 250 één van de eerste in serie geproduceerde supermotards. Ook de Gilera Nordcape was legendarisch in haar tijd. De bekendste supermotards die vandaag op de markt zijn, zijn modellen van Aprilia, Husaberg, Yamaha, Honda, Suzuki, MZ, Husqvarna en BMW.
De motorsporttak Supermotard bestaat in Europa circa 25 jaar, de oorsprong ligt in de Verenigde Staten. Supermotard ontstond uit een combinatie van motorcross, dirttrack en straatracen. Het te rijden circuit bestaat gewoonlijk voor 70 - 80 % uit asfalt, voor een deel uit grind en voor nog een deel uit heuvelachtig offroadterrein. Zon circuit wordt meestal aangelegd met bijzonder veel bochten en natuurlijke obstakels, maar soms vinden de races ook plaats op kartbanen.
Supermotard is geliefd om de talrijke inhaalmanoeuvres en gewaagde drifts. Aangezien de gereden topsnelheden en de hoogtes van de sprongen bij supermotard ver onder die van andere motorracesporten liggen, komt men hierbij minder snel ten val.
Aan de uitrusting van de supermotardrijder worden echter strenge veiligheidseisen gesteld. Het is tegenwoordig verplicht om een tweedelig pak (bestaande uit een leren broek en een speciale jas), een speciale motorcrosshelm en nekbescherming te dragen. De door de Nederlandse topcoureur Marcel van Drunen ontworpen uitrusting is hierbij populair onder de supermotardrijders.
