Een hybride auto is voorzien van twee krachtbronnen: een verbrandingsmotor (meestal benzine) én een elektromotor. Het idee hierachter is dat de elektromotor de brandstofmotor ondersteunt, zodat de auto minder brandstof verbruikt en minder CO₂ uitstoot. Met een hybride auto kun je ook beperkte afstanden elektrisch rijden. Dat geldt overigens niet voor mild hybrids, waarin de elektromotor een kleinere ondersteunende rol speelt en de wielen niet alleen aandrijft.
De elektromotor krijgt zijn energie uit een batterij, die tijdens het rijden telkens wordt bijgeladen via regeneratief remmen en door de verbrandingsmotor. Plug-in hybrid auto’s kun je ook met een laadsnoer aan een laadpunt opladen. Dit maakt hybride technologie efficiënt, vooral in stedelijk verkeer, waar vaak wordt geremd, gestopt en weer opgetrokken.
De meeste hybride auto’s zijn uitgerust met een benzinemotor. Diesel-hybrides bestaan wel, maar zijn zeldzaam. Diesels zijn vooral over lange afstanden efficiënter, terwijl hybrides juist hun voordeel bieden in stadsverkeer en op korte ritten. Er zijn wel diesel-hybride modellen, zoals de Volvo V60 D6 Twin Engine van voor 2018. Het merendeel van de hybrides op de Nederlandse markt is benzine-hybride.
Er zijn grofweg drie soorten hybride auto’s:
Full hybrid (ook wel zelfopladende hybride): rijdt korte stukken volledig elektrisch en laadt de batterij automatisch op tijdens het rijden.
Plug-in hybrid (PHEV): heeft een grotere batterij die je met een stekker oplaadt. Je kunt tientallen kilometers volledig elektrisch rijden.
Mild hybrid (MHEV): heeft een kleine elektromotor die alleen ondersteunt bij accelereren en starten. De MHEV rijdt nooit volledig elektrisch.
Een hybride zonder stekker noemen we full hybrid. Die hoef je niet aan de laadpaal te hangen, want de auto laadt de batterij op tijdens het rijden, bij remmen en uitrollen. Dan wordt de remenergie teruggewonnen en opgeslagen in de batterij. De elektromotor ondersteunt vooral bij optrekken en langzaam rijden. Bij hogere snelheden neemt de benzinemotor het volledig over.
Bekende voorbeelden van dit type hybride zijn modellen van Toyota (zoals de Corolla) en Honda. Deze auto’s zijn geliefd vanwege hun gebruiksgemak: je tankt gewoon benzine en het systeem regelt de rest automatisch.
Een plug-in hybride auto – vaak afgekort tot PHEV – moet je opladen aan een laadpunt. Deze auto heeft een grotere batterij dan een gewone hybride, waardoor je 40 tot 100 kilometer volledig elektrisch kunt rijden. Ideaal voor woon-werkverkeer of ritjes binnen de stad. Batterij leeg? Dan neemt de verbrandingsmotor het automatisch over.
Plug-in hybrides zijn technisch geavanceerd en vaak iets duurder dan full hybrids. Je hebt echter ook een laadpunt nodig: thuis, op je werk of bij een openbare laadpaal. Bekende voorbeelden zijn de Volvo XC60 Recharge en de Mitsubishi Outlander PHEV, maar ook de Volkswagen Golf GTE.
Een mild hybrid (MHEV) is de eenvoudigste vorm van hybride techniek. MHEV’s hebben een kleine elektromotor en een compacte batterij die tijdens het rijden wordt opgeladen. De elektromotor ondersteunt de verbrandingsmotor bij optrekken en herstarten na een stop (bijvoorbeeld voor verkeerslichten). Hierdoor daalt het verbruik licht en rijdt de auto iets soepeler.
Je kunt met een mild hybrid niet volledig elektrisch rijden. De techniek wordt vooral toegepast om CO₂-uitstoot te verlagen zonder ingrijpende wijzigingen in het motormanagement of de aandrijflijn. Veel moderne auto’s, zoals bepaalde Audi-, Ford- en Suzuki-modellen, gebruiken deze technologie.
Ook is er technisch onderscheid tussen zogenoemde parallelhybrides en seriehybrides. In een parallelhybride werken de benzine- en elektromotor samen om de wielen aan te drijven. Ze kunnen tegelijk of om beurten werken, afhankelijk van wat op dat moment het efficiëntst is. Een minder voorkomend alternatief is de seriehybride: daarin drijft de elektromotor de wielen aan en de verbrandingsmotor fungeert als generator.
Parallelhybrides zijn technisch complex maar zeer efficiënt, zeker in combinatie met slimme software die continu bepaalt welke aandrijving optimaal is.
Als je laadt als het regent, wordt de laadkabel van je plug-in hybrid nat en vies. Dat is geen ramp, je kunt een kabel dan gewoon gebruiken, want die is bestand tegen vocht. En de stekkers zijn zo ontworpen dat ze alleen stroom geleiden als de verbinding volledig veilig is. Wel is het verstandig om een doekje bij de hand te hebben. Ten eerste om de stekker schoon te maken voordat je hem inplugt. Maar ook om na gebruik de kabel én je handen weer schoon te maken.
Vanuit milieuperspectief is de plug-in hybride het duurzaamst, mits je die ook regelmatig oplaadt. Als je méér elektrisch rijdt, verbruik je mínder fossiele brandstof. Volledig elektrische auto’s zijn natuurlijk nóg schoner, maar die vergen meer van het elektriciteitsnet en hebben vaak een grotere ecologische voetafdruk tijdens de productie.
Full hybrids zijn een goed compromis voor wie niet kan of wil laden. Mild hybrids leveren de minste milieuwinst, maar zijn wel gunstiger geprijsd en onderhoudsvriendelijk.
Qua levensduur scoort de full hybrid het best. De systemen daarvan zijn al tientallen jaren in productie en staan bekend om hun betrouwbaarheid. Plug-in hybrides hebben complexere techniek en een grotere batterij, wat na verloop van tijd kan leiden tot hogere onderhoudskosten.
Een plug-in hybride laad je net zo op als een elektrische auto. Je gebruikt een laadkabel met type 2-stekker en sluit deze aan op een publieke laadpaal of een wallbox thuis. Opladen via een normaal stopcontact is ook mogelijk, al duurt dat langer. Een plug-in hybride heeft een kleinere batterij dan een volledig elektrische auto, dus laden gaat sneller: meestal binnen 2 tot 4 uur. Een eigen laadpunt is wel aan te raden. Daarmee laad je sneller, veiliger en goedkoper dan via het stopcontact.
Hybride auto’s combineren de voordelen van elektrisch rijden met de zekerheid van een verbrandingsmotor. Dat betekent minder uitstoot en verbruik en toch een grote actieradius. Vooral in de stad zijn hybrides zuinig. De fiscale voordelen en lage bijtellingstarieven behoren inmiddels echter tot het verleden.
Toch zijn er ook nadelen. Vooral plug-in hybrides zijn zwaarder en duurder dan reguliere auto's en als je niet elektrisch rijdt, is het verbruik juist hoger. Full hybrids zijn afhankelijk van rijstijl en omgeving voor hun efficiëntie. Mild hybrids leveren maar een kleine winst en voegen extra techniek toe die onderhoudsgevoelig kan zijn.
Wist je dat Toyota al in 1997 begon met de productie van hybride auto’s? De Prius was wereldwijd het eerste massaproductiemodel met hybride techniek. Inmiddels rijden er miljoenen hybride voertuigen.
In Nederland is hybride rijden vooral bij zakelijk rijders populair geworden vanwege belastingvoordelen.
Sommige hybrides kunnen automatisch elektrisch parkeren en starten zonder dat de verbrandingsmotor aanslaat. Dat maakt ze fluisterstil én verrassend vlot bij het stoplicht. Hybride systemen zijn vaak zó goed geïntegreerd dat je als bestuurder nauwelijks merkt dat er twee motoren samenwerken.
