De BMW i3 is een vijfdeurs, puur elektrisch aangedreven projectvoertuig van BMW dat gebaseerd is op de voertuigstudie "Megacity Vehicle" (MCV) van BMW en SGL Carbon ter verlaging van het gewicht van toekomstige auto's. De BMW i3 zal naar verwachting na afsluiting van het project in 2013 in serieproductie worden genomen en op de markt verschijnen – in hetzelfde jaar zal ook de hybride-sportauto BMW i8 uitkomen, die dezelfde elektrische aandrijving zal krijgen. Lees meer
Tot op heden heeft men voor een elektrische auto ondanks de zuinigheid en het ecologische voordeel echter een dikke portemonnee nodig – zo ook bij de BMW i3. Deze zal weliswaar voordeliger worden dan bijvoorbeeld een BMW 5, maar zal desondanks minstens 40.000 euro gaan kosten en daardoor in dezelfde prijsklasse vallen als de Opel Ampera. Naast de accu zorgt met name de speciale lichte bouwwijze waarbij gebruik gemaakt wordt van koolstofvezel voor de hoge kosten.
De BMW i3 is ontworpen als compacte stadsauto. Dat betekent dat de automatische snelheidsbeperking niet meer dan 150 km/u toelaat ten gunste van de levensduur van de accu en de elektromotor. Wie echter de voorkeur geeft aan een achterwielaandrijving en hoge prestaties waardeert, zal ook bij de BMW i3 waar voor zijn geld krijgen: met een vermogen van 125 kW (170 pk) en een maximum koppel van 250 Nm kan de kleine auto nog steeds binnen 7,9 Seconden van 0 naar 100 km/u accelereren – en dat volkomen vrij van schadelijke stoffen. De actieradius met volledig opgeladen accu ligt volgens BMW op 150 km– men heeft echter reeds een versie met zogenaamde Range Extender aangekondigd: door middel van een kleine verbrandingsmotor zal de accu hierbij tijdens het rijden opgeladen worden en hierdoor een langere actieradius mogelijk maken.
In tegenstelling tot de Tesla Roadster, die op basis van de benzineaangedreven Lotus Elise ontworpen werd, werd de BMW i3 speciaal als elektrische auto ontwikkeld. Duidelijk meer dan bij voertuigen met verbrandingsmotoren, speelt bij voertuigen met elektrische aandrijvingen het voertuiggewicht een beslissende rol – hoe lichter de auto, des te minder belasting voor de accu. Hierdoor kwam het dat BMW bij de bouw van de carrosserie volledig nieuwe wegen insloeg en zich waagde aan een koolstofvezelversterkt composiet: het hoofdzakelijk uit de racesport bekende en tot nu toe niet eerder in serieproductie toegepaste materiaal kenmerkt zich door de hoogste stabiliteit bij een bijzonder laag gewicht. De BMW i3 zal daarmee circa 300 kg lichter worden dan met een „normale“ carrosserie mogelijk zou zijn geweest. Met een totaalgewicht van uiteindelijk 1250 kg staat de i3 daarmee momenteel aan de top van de elektrisch aangedreven „lichtgewichten“. Koolstofvezel heeft echter ook een nadeel: het is circa 50 keer zo duur als staal. BMW probeert daarom een compromis te vinden tussen voortreffelijke materialen en de aanvullende kosten: zo werden enkele onderdelen bijvoorbeeld in de Amerikaanse staat Washington geproduceerd, om daar van de extreem lage energiekosten te kunnen profiteren.
Optisch gezien ziet de BMW i3 eruit als een futuristische kruising tussen de Audi A2 en de Smart – en ook qua afmetingen is hij vrijwel gelijk aan de A2: de i3 is 3,85 meter lang, 1,54 meter hoog en 2,01 meter breed (waarbij de buitenspiegels mee werden gemeten). De achterlichten zijn net als bij de Smart iets hoger op de achterzijde van de auto geplaatst. Bijzonder opvallend zijn de ook als „zelfmoorddeuren“ bekende portaaldeuren: de twee achterste deuren slaan naar achteren toe open en openen dus in tegengestelde richting als de voordeuren. Hierdoor wordt het in- en uitstappen duidelijk makkelijker.
