Mercedes-Benz 240

Mercedes-Benz 240: iconische ster!

Midden jaren 60 gaf de Duitse autofabrikant Daimler-Benz de Franse designer Paul Bracq de opdracht om een modern vormgegeven sedan te ontwikkelen. Deze moest de sinds 1961 geproduceerde modellen met achtervleugel uit de hogere middenklasse van Mercedes-Benz vervangen.

Het moment waarop dit nieuwe model in serieproductie ging kon niet beter gekozen worden. De bouwserie Mercedes-Benz W 115 verscheen in het jaar van de ommekeer 1968 en toonde met zijn rechthoekige koplampen en de duidelijk gestructureerde carrosserievormen de moderniseringsdrang van de Stuttgarters. Deze Mercedes-modellen, die later de naam ‘Streep-Acht’ kregen (refererend aan hun verschijningsjaar), droegen vanwege hun uitzonderlijke betrouwbaarheid sterk bij aan het imago dat al decennialang aan Mercedes-Benz verbonden is.

Hoewel de sedans en coupés uit de bouwserie W 115 in een oplage van bijna twee miljoen exemplaren geproduceerd werden, lukte het deze Mercedes-Benz zelfs om dertig jaar later op te klimmen tot classic car van Daimler. Vooral de in 1973 geïntroduceerde en tot 1986 gebouwde Mercedes-Benz 240 diesel maakte in twee generaties niet alleen dankzij het tijdloos bevonden design veel mensen enthousiast, maar ook dankzij duurzame en robuuste techniek.

De Mercedes-Benz 240 verscheen in verschillende generaties. Het begon met de W115-serie (1968-1976), waarin de 240D (Diesel) opviel als betrouwbare metgezel. Daarna kwam de W123-serie (1976-1985), waarin de 240 in zowel benzine- als dieselvorm verkrijgbaar was. Deze generatie groeide uit tot hét beeld van de klassieke Mercedes-taxi. Vier deuren, achterwielaandrijving, een tijdloos interieur en een motor die allesbehalve haast heeft.

Goede redenen

• Een auto die 400.000 kilometer op zijn sloffen aankan
• Cruisen in een klassieker zonder op te vallen
• Eenvoud werkt!
• Prima motoren
• Klassiek design met karakter

Technische gegevens

Motorisatie

Aanvankelijk hadden de diesels uit Stuttgart met hun kleine 2,0 liter motor ongeveer dezelfde prestatiewaarden als de Kever van Volkswagen. Maar met de Mercedes-Benz 240 bewees Daimler vanaf 1973 dat de diesels meer te bieden hadden. Toen de Mercedes-Benz 240 op de markt kwam werd hij aanvankelijk uitgerust met een 2,4-liter motor met 48 kW (65 pk). Deze motor werd tot 1976 ingebouwd. Vanaf 1974 was er daarnaast ook nog een Mercedes-Benz 240 met een grotere 3,0-liter motor en vijf cilinders verkrijgbaar. Deze had een prestatievermogen van 59 kW (80 pk) en haalde een topsnelheid van 150 km/u; zo’n tien kilometer per uur sneller dan de Mercedes-Benz 240 met de kleine motor. Daarmee was de 4,68 meter lange en circa 1,3 ton zware Mercedes-Benz 240 van de eerste generatie als de grootste beschikbare diesel van de serie de best presterende diesel van de Zwaben.

Motoren Mercedes-Benz 240 tussen 1975 en 1986

De motoren van de tweede generatie van de Mercedes-Benz 240 waren aanvankelijk minder innovatief. De eerste motor met een prestatievermogen van 48 kW (65 pk) werd tot 1978 gebruikt. Daarna kwam de Mercedes-Benz 240 met een beter presterende motor met een prestatievermogen van 54 kW (72 pk) op de markt. De sedans van de Mercedes-Benz 240 werden tot eind 1985 met deze motoruitrusting gebouwd. Als combi bleef de Mercedes-Benz 240 nog enkele maanden langer in de collectie, namelijk tot begin 1986. Hierna werd hij door de Mercedes-Benz 250 opgevolgd.

Afmetingen

De W123 is de bekendste Mercedes-Benz 240. Deze was 4,72 meter lang, 1,78 meter breed en 1,44 meter hoog. De wielbasis was een royale 2,79 meter, wat bijdroeg aan het comfort. Bagageruimte? Ongeveer 520 liter, genoeg voor drie koffers en een krat bier. Gewicht varieerde tussen de 1.370 en 1.470 kg, afhankelijk van uitvoering.

De belangrijkste specificaties op een rij

Varianten

In 1975 verscheen de nieuwe bouwserie W 123. Door de introductie van de Mercedes-Benz 300 verloor de Mercedes-Benz 240 weliswaar zijn positie als topdiesel uit de collectie, maar zijn positie als bestverkochte diesel uit de hogere middenklasse van Daimler bleef echter behouden. Dit was niet in de laatste plaats te danken aan het feit dat de fabrikant in 1978 voor het eerst een combi op basis van de Mercedes-Benz 240 presenteerde. Deze had een laadruimvolume van maximaal 880 liter bij neergeklapte achterste zitplaatsen en kon bijgeladen worden tot een halve ton. Daarmee was hij voor zowel gezinnen als voor het bedrijfsleven (bijvoorbeeld als taxi) interessant.

De Mercedes-Benz 240 was bovendien in een kleine oplage ook verkrijgbaar als een lange versie met een 5,35 meter lange carrosserie. Ter vergelijking: de gewone sedans van deze bouwgeneratie hadden een lengte van 4,72 meter. Ook wat betreft veiligheidstechniek verlegde de Mercedes-Benz 240 begin jaren 80 zijn grenzen. Vanaf toen was er voor het eerst ABS en een bestuurdersairbag voor de sedan en combi verkrijgbaar.

De Mercedes-Benz 240 was er als:

• Sedan (Limousine) – de standaarduitvoering met vier deuren.
• T-modell (Stationwagen) – minder voorkomend als 240, maar wel leverbaar.
• Lang (240D Lang) – een verlengde versie, populair bij hotels en taxi’s.
• Automaat of handgeschakeld – de dieselvariant werd vaak geleverd met een viertraps handbak, maar ook met automaat.

Prijzen

De Mercedes-Benz 240 is al jaren uit productie, maar leeft voort op de occasionmarkt. De prijzen variëren enorm: van een roestige projectauto voor een paar duizend euro tot een perfect gerestaureerd exemplaar dat richting de 20.000 euro loopt. Het hangt allemaal af van onderhoud, kilometerstand en roest. Een dieselvariant in nette staat zit meestal tussen de 7.000 en 12.000 euro. De benzineversies zijn iets zeldzamer, maar niet per se duurder.

Design

Buitenkant

De W123 240 is hoekig en functioneel. Geen overbodige lijnen of agressieve hoeken, maar een rechte motorkap, klassieke ronde koplampen (of rechthoekige bij latere bouwjaren) en veel chroom. De grille is een herkenningspunt, het sterretje op de motorkap is een statige kers op de taart. Alles aan het design ademt ‘Duitse degelijkheid’. Een design dat niet probeert te verleiden, maar je langzaam overtuigt.

Binnenkant

Binnenin de Mercedes-Benz 240 geen fratsen. Rechte lijnen, functionele knoppen en een dashboard dat eruitziet alsof het met de hand is gemaakt. De stoelen zijn groot, stevig en vaak bekleed met stof of skai. Houtaccenten zijn er, maar bescheiden. Geen schermen, geen ledjes, wel een klokje dat nog steeds loopt. Wie houdt van minimalisme, voelt zich thuis. Je zit hoog, het zicht is goed en je voelt je een beetje zoals een taxichauffeur in 1981 – maar dan zonder de passagiers die met kleingeld willen betalen.

Veiligheid

In zijn tijd was de Mercedes-Benz 240 een veilige auto. Hij had kreukelzones, een stevige kooiconstructie en schijfremmen rondom. Geen ABS, geen airbags, maar wel een stuurkolom die wegvouwt bij een botsing. Deuren voelen aan als kluizen en sluiten met de bekende ‘Mercedes-klonk’. In vergelijking met moderne auto’s is de veiligheidsuitrusting karig, maar in zijn tijdperk scoorde hij bovengemiddeld.

Alternatieven

Tja, ook voor de Mercedes-Benz 240 zijn genoeg alternatieven te verzinnen. We zetten er vijf voor jou op een rij.

• Volvo 240 – een icoon van degelijkheid, geproduceerd tussen 1974 en 1993. Verkrijgbaar als sedan en stationwagon, met zowel benzine- als dieselmotoren. Wereldwijd geliefd om zijn robuuste bouw, veilige constructie en minimalistisch Scandinavisch design.
• BMW 5 Serie E28 – iets sportiever, maar minder roestbestendig.
• Peugeot 504 – Frans alternatief met soepele vering en fraai design.
• Audi 100 – meer kunststof, minder karakter, wel comfortabel.
• Opel Rekord – Duits en degelijk, maar minder iconisch.