Bij veel luxe modellen hoort permanente vierwielaandrijving tegenwoordig tot de standaarduitrusting. Zelfs kleine auto's zoals de Fiat Panda worden tegenwoordig in speciale uitvoeringen met vierwielaandrijving aangeboden, die het rijden op moeilijk terrein vergemakkelijken. Lees meer
Toen autofabrikant Audi eind jaren ’70 het plan had om deze aandrijftechniek, die beproefd was bij terreinwagens en militaire voertuigen, te gebruiken voor alledaagse voertuigen, waagde de autofabrikant uit Ingolstadt zich echter op nog onbekend technisch terrein. De Audi ingenieurs namen de op basis van de Audi 80 ontwikkelde Audi Coupé onder handen en voorzagen de voorwielaangedreven sportcoupé van hun nieuw ontwikkelde quattro-aandrijving. Daar komt ook zijn naam Audi quattro vandaan. In 1980 ging de verkoop van de auto van start. Het was het wereldwijd eerste in serie geproduceerde straatvoertuig met permanente vierwielaandrijving: een doorbraak in de civiele voertuigbouw.
De reden voor het blijvende succes was het feit dat auto’s met vierwielaandrijving zoals de eerste Audi quattro zich dankzij een betere tractie als bijzonder veilig bewezen, zelfs bij de moeilijkste wegomstandigheden. Een voordeel waarvan ook de andere Audi-modellen spoedig zouden profiteren. De autofabrikant uit Ingolstadt bood de quattro-techniek in 1982 allereerst optioneel aan voor haar middenklasse sedan Audi 80. Twee jaar later was de grote Audi 100 sedan met permanente vierwielaandrijving verkrijgbaar. Van de oerquattro van Audi werden tot 1991 iets meer dan 10.000 exemplaren geproduceerd. Vanwege zijn kleine oplage hoort hij naast de cabriolets van de fabrikant tot de meest gezochte youngtimers van het merk. Als herinnering aan de eerste vierwielaangedreven Audi dragen ook de nieuwere vierwielaangedreven Audi A4 en Audi A6 allroad-modellen de naamstoevoeging quattro.
De Audi quattro werd niet alleen maar technologiedrager van de VW-dochter, hij stond veel meer ook voor het nieuwe, dynamischere imago van het merk. De autofabrikant uit Ingolstadt gaf de driedeurs coupé brede spatborden, een achterspoiler en als versiering het merklogo van vier in elkaar verstrengelde ringen voorop de deuren. Vergeleken met de normale Audi Coupé was de Audi quattro daarmee duidelijk sportiever. Ook de aandrijvingen onderstrepen dit.
De eerste Audi quattro tot aan de Audi quattro’s uit 1987 hadden vijfcilinder turbomotoren met een cilinderinhoud van 2,1 liter. Deze hadden een prestatievermogen van 147 kW (200 pk) en gaven de coupé een maximumsnelheid van bijna 220 km/u. De Audi quattro accelereerde in 7,1 seconden van 0 naar 100 km/u. De in 1984 ingevoerde katalysatorversie beschikte over 119 kW (162 pk). De 2,1 liter motor werd in 1987 vervangen door een grotere motor met een cilinderinhoud van 2,2 liter en een prestatievermogen van 147 kW (200 pk). Het topmodel was de Audi quattro 20V die vanaf 1989 geproduceerd werd. Deze beschikte over een prestatievermogen van 162 kW (220 pk) en kon in 6,3 seconden van 0 naar 100 km/u accelereren. De maximumsnelheid lag op zo’n 230 kilometer per uur. De op kleinere schaal geproduceerde Audi Sport Quattro was ontwikkeld voor de rallysport en kwam in 1983 in een straatversie op de markt. Deze had een korte wielbasis en een prestatievermogen van 225 kW (306 pk). Hij haalde maximaal 250 km/u en accelereerde in 4,9 seconden van 0 naar 100 km/u. In het voorjaar van 1991 kwam er na elf jaar een eind aan de productie van de Audi quattro. Hij maakte toen plaats voor de opvolger Audi S2.
