Opel Calibra

Goede redenen

• de Calibra produceerde door zijn vormgeving al weinig windruis, deuren en vensters werden ook nog eens deugdelijk geïsoleerd en dat maakte van de Calibra een auto met weinig storende geluiden.
• De achterbank was neer te klappen en zo kreeg je een grote kofferruimte. Voor volwassenen was de hoofdruimte nipt, maar kinderen hadden ruim plaats achteraan. Opel presenteerde de Calibra niet voor niks als een 2+2 coupé.
• Hoewel de Calibra niet dadelijk aan topmotoren werd gekoppeld, waren de krachtbronnen uit Russelsheim allerminst kneusjes. Zeker als er een turbo werd gemonteerd, had de Calibra meer dan 200 pk ter beschikking en daar wist de vierwielaandrijving wel raad mee.
• De Calibra kreeg niet de ophanging achteraan van de Vectra, maar een dubbele geleide draagarm, gekoppeld aan mini-blocs, een stabilisatorstang en telescopische demping. Dat gaf hem een gezond weggedrag.

Belangrijke gegevens

Van de Calibra zijn ruim 230.000 exemplaren gebouwd, voor het grootste deel in Russelsheim, een kleiner deel bij Valmet in Finland. Hij werd alleen met benzinemotoren geleverd, met een V6 (uit de Omega en de technisch gelijklopende Vectra) bovenaan het rijtje, qua inhoud dan toch, want de krachtigste versie was de Turbo

De auto scoorde met zijn koplamptechnologie en had als eerste ellipsoïde koplampen. Die konden, dankzij een lenstechniek (vergelijk het met een projector) in een veel kleinere behuizing en zo kon de wigvorm van de auto uitgepuurd worden, wat resulteerde in een bijzonder lage Cx-waarde.

Om die Cx-waarde, de heilige graal in de jaren negentig, optimaal te houden, werd de voorruit bijzonder schuin geplaatst. Zo stond de achteruitkijkspiegel bijna gelijk met de chauffeur en/of bijrijder. Dat was wennen, ook bij het instappen, maar het zicht in de spiegel was prima. Dat was in de kleine buitenspiegels een stuk minder, die hadden ook geen gesplitst zicht (dode hoek) naar achteren. Ze werden later bij de (bescheiden) facelift vervangen door grotere exemplaren.

De Calibra was er ook snel bij met de handgeschakelde 6-bak, in de jaren negentig allerminst de standaard. Ook de airbag vond relatief snel een plaats in het stuur, samen met de geventileerde schijfremmen en ABS. Om die antiblokkeerremmen goed te laten functioneren bij de vierwielaandrijving, werd die bij het remmen ontkoppeld. De visco-koppeling zorgde voor de verdeling van de kracht over de voor- en achteras, waarbij de vooras altijd het meest bedeeld was. Standaard was de Calibra (behalve voor de turbo) een voorwielaangedreven auto.

Motoren

De Calibra kreeg drie 4-cilinders in lijn, telkens 2 liter inhoud, altijd watergekoeld, maar naar behoeven met 8 of 16 kleppen, met dubbele bovenliggende nokkenas, of een 16 kleppen DOHC met een KKK-turbolader en lucht-lucht intercooler. Ze hadden een multipoint-injectie en in stijgende lijn waren ze 115, 150 (later 136 met de Ecotec) en 204 pk sterk. De trekkracht klom van 170 Nm over 196, naar 280 Nm voor de turbo-uitvoering. De 4-cilinders werden dwars ingebouwd. In zijn laatste jaren, omdat de auto ook in competitie uitkwam, werd er nog een V6 aan het palet toegevoegd, 2,5 l inhoud, 170 pk sterk, voor 227 Nm.

Afmetingen

De Calibra was voor zijn tijd en concept een zware auto: 1.220 kg. Hij was 4,5 m lang, 1,7 m breed en 1,32 m hoog, de wielbasis was 2,6 m. In de tank kon 63 l en in de koffer 300 tot bijna 1000 l.

De onderstaande tabel bevat de specificaties van de Calibra 2.0i

Varianten

De Calibra kende, naast zijn verschillende motoren, maar één uitvoeringsvariant. Er was wel een optielijst, maar veel verder dan een airco, andere velgen of een zonnedak viel daar niet te kopen. Een 4-trapsautomaat was, behalve voor de turbo, voor alle versies beschikbaar. De Turbo kreeg wel een handgeschakelde 6-bak

Prijzen

De Opel Calibra wordt al enige tijd niet meer als nieuwe auto geproduceerd. Daardoor is een geïnteresseerde automatisch verplicht om een kijkje te nemen op de markt voor occasions. De Opel Calibra is daar te vinden vanaf zo’n 4000 euro. Je moet er wel rekening mee houden dat deze auto’s aardig wat kilometers op de teller hebben en dus wellicht ook wat gebreken wanneer niet goed onderhouden.

Design

Exterieur

Het eerste wat aan de Calibra opvalt is de hoog opgetrokken kont, die visueel zo goed als identiek is aan de Vectra. Op de knop voor de kofferklep na, die zat in de achterlichten. Forse lichtblokken die de achterkant domineren. Spoilers, diffusers en splitters, daar deed de Calibra niet aan. Vooral in profiel is de wigvorm van de Calibra indrukwekkend en puur in zijn vorm: nergens designelementen die afleiden, zelfs de bescherming strips komen natuurlijk doorgetrokken van de voor- en achterbumper. Wat opvalt zijn de kleine buitenspiegels in de eerste versie, die zijn na kritiek gegroeid. Zijn neus is met het zeer smalle radiatorrooster sterk duikend en voor het eerst zien we (voor die tijd) zeer smalle koplampen.

Interieur

De binnenkant was zo goed als helemaal van de Vectra afgekeken. De Turbo kreeg wel witte wijzerplaten (bij de facelift) in het dashboard, wat zijn sportieve aspiraties moest benadrukken. Er was een vierspakig stuurwiel en in de middenconsole werd de verwarming/koeling nog met ouderwetse schuifknoppen geregeld. Later kwam daar een airco bij. Er was plaats voor de hifi en bergvakken, op de middentunnel stond de pook en de handrem, verder niets. De Turbo-versie kreeg nog 2 extra metertjes, voor de olietemperatuur en de turbodruk, maar dat was wel een bergvak minder. Ook de stoelen waren niet bijzonder sportief van uitvoering en echt dure materialen werden in de afwerking niet gebruikt. Het was Duits, wars van frivoliteit, maar wel degelijk in elkaar gezet.

Veiligheid

De V6 motor kreeg al een elektronisch geregelde tractiecontrole, die moesten andere Calibra’s missen. Met de 4x4 was dat niet zo’n probleem, daar ging ook kracht naar de achterwielen wat de Calibra een zeer gezonde motriciteit gaf. ABS-remmen, veiligheidsgordels met aangevers, een srs-airbag, daar moest de Calibrarijder het mee stellen. Euro Ncap testte de Calibra niet.

Alternatieven

De Calibra had de wereld niet voor zich alleen. Er was de VW Corrado, de Toyota Celica, de Nissan 200 SX, Honda met zijn Prelude 2.2 VTI, Fiat met de door Chris Bangle ontworpen Coupé, zelfs Peugeot had een 406 Coupé. De ene (Nissan 200 SX) al meer op sport gericht dan de andere (Peugeot 406 Coupé). Ah, die jaren negentig!!