Mercedes-Benz S 350

Voorheen werden dieselmotoren alleen voor overzeese exportmarkten gebruikt. De dieselcollectie ging van start met de Mercedes-Benz 300 SD met turbo-oplading. Deze had al een jaar voor het veranderen van de typebenamingen laten zien dat diesels inmiddels in staat waren om aan de prestatie- en comforteisen te voldoen, die in de luxe klasse verwacht werden. Met de Mercedes-Benz S 350, die in verschillende generaties verscheen (vanaf 1993 als diesel en sinds 2005 ook als benzinemodel), behielden de dieselmodellen een vaste plaats in de S-klasse.  

De Mercedes-Benz S 350 van de eerste generatie is de topdiesel van de S-klasse

Het eerste model van de Mercedes-Benz S 350 werd vanaf 1993 geproduceerd. Hij leek technisch gezien erg op het voorgangermodel, de Mercedes-Benz 300 SD. De Mercedes-Benz S 350, het diesel topmodel van de S-klasse, was uitgerust met een turbogeladen motor met een cilinderinhoud van 3,5 liter. Daarmee had de zescilinder een prestatievermogen van 110 kW (150 pk) en haalde de 5,11 meter lange en bijna twee ton zware sedan maximaal 200 km/u. De Mercedes-Benz S 350 werd vanaf 1997, aan het einde van de bouwperiode van deze S-klasse generatie, afgelost door de Mercedes-Benz S 300. Deze had een kleinere cilinderinhoud maar een verhoogd prestatievermogen.

In de tweede generatie wordt de Mercedes-Benz S 350 als benzinemodel aangeboden

De tweede generatie van de Mercedes-Benz S 350 verscheen pas vier jaar na de start van de geactualiseerde S-klasse die in 1998 verscheen. In 2002 onderging deze generatie namelijk een modelonderhoud waarbij de Mercedes-Benz S 350 dit keer niet als diesel, maar als benzinemodel in de collectie werd opgenomen. Naast het instapmodel Mercedes-Benz S 320 was dit het enige V6-model van de hogere klasse van de autofabrikant uit Stuttgart. De Mercedes-Benz S 350 uit deze bouwperiode was uitgerust met een motor met een cilinderinhoud van 3,7 liter en had een prestatievermogen van 180 kW (245 pk). Het nieuwe model was tegen een meerprijs ook met permanente vierwielaandrijving verkrijgbaar. De permanente vierwielaandrijving werd in 1998 voor het eerst in de S-klasse geïntroduceerd.   

In 2005 wordt de Mercedes-Benz S 350 het nieuwe instapmodel

In de nieuwe generatie van de S-klasse die in 2005 gepresenteerd werd, bood de autofabrikant uit Stuttgart de Mercedes-Benz S 350 voor het eerst in twee versies aan: als diesel en als benzinemodel. Aan het begin van de productie werd allereerst het model met ottomotor gepresenteerd. Dit model vormde nu het instapmodel van de S-klasse. Zijn V6-motor met een cilinderinhoud van 3,5 liter had een prestatievermogen van 200 kW (272 pk). Hiermee haalde de sedan met elektronische snelheidsregeling maximaal 250 km/u. Deze Mercedes-Benz S 350 had een sportieve automaat met zeven versnellingen en accelereerde in 7,3 seconden van nul naar honderd. De motor verbruikte gemiddeld tien liter super per honderd kilometer (234 g/km CO2) en voldeed reeds aan de Euro5-norm. Naast de standaard achterwielaandrijving was het instapmodel in deze generatie ook weer optioneel met vierwielaandrijving verkrijgbaar.   

Nieuwe milieutechniek voor de Mercedes-Benz S 350 vanaf 2009

Beide aandrijvingssoorten stonden ook ter beschikking voor de Mercedes-Benz S 350 met commonrail motor die in 2009 volgde. De dieselversie van de sedan werd uitgerust met een 3,0 liter V6-motor die door twee turbo’s werd opgeladen. Daarbij hoorde een prestatievermogen van 173 kW (235 pk). De Mercedes-Benz S 350 CDI had een gemiddeld brandstofverbruik van 7,6 liter diesel (199 g/km CO2) en was daarmee het zuinigste model van de S-klasse. Hij was uitgerust met de milieutechniek die men bij Daimler ‘BlueEfficiency’ noemt. Zowel het benzine- als het dieselmodel werden in de normale versie met een lengte van 5,09 meter aangeboden. Maar ze waren tevens ook met een lange wielbasis verkrijgbaar waarmee de sedan op een totale lengte van 5,22 meter kwam.